Ginekomastia
Ginekomastia to stan charakteryzujący się powiększeniem tkanki gruczołowej piersi u mężczyzn. Choć może być źródłem dyskomfortu i problemów emocjonalnych, ginekomastia jest stosunkowo powszechnym schorzeniem, które może występować w różnych grupach wiekowych.
Do głównych przyczyn ginekomastii zalicza się:
-
Zmiany hormonalne: Wzrost poziomu estrogenów lub spadek poziomu testosteronu, co może się zdarzać w okresie dojrzewania, starzenia się czy w przypadku chorób hormonalnych.
-
Leki: Niektóre leki, w tym niektóre leki przeciwdepresyjne, leki na nadciśnienie, a także leki stosowane w terapii nowotworowej, mogą prowadzić do ginekomastii jako efekt uboczny.
-
Choroby ogólnoustrojowe: Niektóre schorzenia, takie jak choroby wątroby, niewydolność nerek czy hipogonadyzm, mogą wpływać na równowagę hormonalną i prowadzić do powiększenia piersi.
-
Używki: Niekontrolowane stosowanie substancji, takich jak testosteron, androgeny anaboliczne, a także marihuana i alkohol, może przyczyniać się do rozwoju ginekomastii.
Opis zabiegu
W przypadku przerostu sutka, istnieją różne metody chirurgiczne, które można zastosować w zależności od rodzaju i stopnia zaawansowania schorzenia. Kluczowe jest dokładne zdiagnozowanie, czy mamy do czynienia z lipomastią, czyli nadmiarem tkanki tłuszczowej, czy z przerostem tkanki gruczołowej. W przypadku lipomastii korekcję sutka można wykonać wyłącznie poprzez odessanie tkanki tłuszczowej. Ta mało inwazyjna procedura polega na wprowadzeniu kaniuli przez niewielki otwór o średnicy zaledwie 2-3 mm, który umiejscowiony jest w naturalnym fałdzie pod piersiowym. Dzięki temu zabiegowi nie są potrzebne żadne nacięcia skóry ani szwy, co sprawia, że nie pozostają po nim blizny, a jedynie delikatne punktowe przebarwienia, które z czasem powinny zniknąć.
Natomiast w przypadku, gdy u pacjenta występuje przerost tkanki gruczołowej, konieczne jest wykonanie nacięcia, zazwyczaj na pograniczu otoczki sutkowej i skóry, w jej dolnej części. Tą drogą chirurg ma możliwość usunięcia nadmiernego gruczołu, a następnie zakłada szwy podskórne, co zapewnia minimalną widoczność blizny po zabiegu. Ze względu na lokalizację cięcia, blizna jest praktycznie niewidoczna, co jest istotnym atutem dla pacjentów, którzy obawiają się konsekwencji estetycznych po operacji. W niektórych przypadkach, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, konieczne jest połączenie obu metod, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów. Wybór odpowiedniej procedury powinien zostaje dokładnie umówiony na konsultacji podczas, której Dr Michalska ocenia stan pacjenta oraz doradza, która metoda będzie najskuteczniejsza w danym przypadku.